නග්න සාධුවරුන් දෙදෙනාගේ කතාව

තිලක කුඩාහෙට්ටි පරිවර්තනය කරන ලද "භාරත යෝගී ස්වාමි රාමා" නම් පොත කියවද්දී අපූරු කතාවක් කියවන්න ලැබුන. මේ පොත "living with the himalayan masters" යන පොතේ පරිවර්තනයක්. මෙහි මම යනු, "ස්වාමි රාමා" වන අතර, හිමාල වනයේ ජීවත් වූ යෝගීන්ගේ කතා විශාල ප්‍රමාණයක් මේ පොතේ අඩංගුයි.

කතාව මෙසේයි,

       මගේ ගංගෝත්‍රි ගමනේ දී හිමාල වනයේ ඉතා ඈතින් පිහිටි උත්තර්කාශියේ මම මාසයක් නතර වී සිටියෙමි. මගේ උදැසන සක්මන සඳහා මම එහි සිට සැතපුම් දෙක තුනක් ටේඛලා පැත්තට ගමන් කරමි. ටේඛලාත් මගේ නවාතැනත් අතර ගංගා ඉවුරේ තැනූ කුඩා දැවමය නිවහනක කාමර දෙකක නිරුවත් සාධුවරු දේපොලක් ජීවත් වූහ. ලිවීමට කියවීමට නොදත් මැදි සැට වියෙහි පසුවූ මෙම කනවැන්දුම් පුද්ගලයන්ට ඔවුන් සතුව වතුර සෙම්බුවක් පවා නොවීය.

      අතිශයින් ප්‍රසිද්ධියට පත් මෙම නගන සාධුවරුන් දෙදෙනා ගැන මම මැනවින් දැන සිටියෙමි. මොවුන් ප්‍රසිද්ධියට පත්ව සිටියේ දැනුම හා යෝග ඥානය නිසා නොව ඒ තරම් දැඩි සීතලේ නිරුවතින් ජීවත්වීමේ දක්ෂතාවට ය . ස්වභාවයෙන්ම ඔවුන් වෙත මමතව, තරහ මෙන්ම ඉර්ෂියාවද තිබිණි. ඔවුන් එකිනෙකට අවමන් කර ගත්හ. හොඳින් හිරු පායා තිබුණු දිනෙක ටේඛලා දෙසට ඇවිද යමින් සිටි මට දුර දීම දක්නට ලැබුනේ, ඔවුන් තම තමන්ගේ පිදුරු වියලා ගැනීම සඳහා අව්වේ දමා ඇති ආකාරයයි. පිදුරු වල ඇති තෙතමනය නැති කර ගැනීම සඳහා ඔවුන් විටින් විට මෙසේ කරන බව මම දනිමි. ඔවුන් නිවාස වෙත සමීප වෙමින් සිටි ම දුටුවේ නිරුවත් සාධුවරුන් දෙදෙනා දරුණු ලෙස පොරබදමින් සිටින බව ය.

    "මේ මොකද?" යි අසමින් මම ඊට මැදිහත් වීමි. දෙපසකට වෙමින් එක අයෙකු මෙසේ පැවසීය.

    "එයා මගේ පිදුරු උඩ ඇවිද්දා, එයා හිතන් ඉන්නේ එයා ලෝකේ ඉන්න ලොකුම අභිනිශ්ක්‍රමනික ය කියලයි"

    මේ අත්දැකීම මගේ ජීවිතය පසු බෑමකට ලක් කල අතර මම  අභිනිශ්ක්‍රමණ මාර්ගය විශ්ලේෂණයක යෙදුණෙමි.

==========
ඉහත සඳහන් අය වගේම විශ්මිත යෝගීන් හා ඍෂිවරුන්ගේ ජීවන ප්‍රවුර්ත්ති රැසක් මේ පොතේ අඩංගුයි.

පොත සරසවි පොත් හලෙන් මිලදී ගත හැකියි.

රණවිරු උන්මාදය සහ ගුණමකු කම

               වරක් මා එංගලන්තයේ රැකියාවේ යෙදී සිටින විට යම් දිනයක එරට රණ විරුවන් සිහි කරනු වස් විනාඩි කීපයක නිශ්ශබ්දතතාවයක් පවත්වන්නට යෙදුනා. මේ ගැන කෙටි හැඳින්වීමක් කල කාර්යාල සේවකයෙකු නැගී සිට නිශ්ශබ්දතාවය ආරම්භ  කිරීමෙන් පසු මා ඇතුළුව අන් අයත් මෙයට සහභාගී උනා. තිස් වසරක උද්ධයෙන් බැට කා ඇති ලංකාව සහ එයින් අප මුදවනු සඳහා අපමණ වෙහෙසක් ගත් රණ විරුවන් ගැන යම් හැගීමක් ඇති අයෙක් හැටියට මෙහි අමුත්තක් මට දැනුනේ නැහැ. එරට ජනතාව විසින් කල යුතු දෙයක් හැටියටයි මට මේ දේ දැනුනේ.

                මේ අතර ඊයේ මුහුණු පොතේ ලාංකිකයෙකු විසින් පල කරන්නට ලැබුණු පොස්ට් එකකින් කියවුනේ නාවික රණවිරුවන්ගේ තිරිසන් පැහැරගැනීම් හා කප්පම් ගැනයි, මෙය රණවිරු උන්මාදයෙන් පෙලෙන්නන් විසින් නොකියවිය යුතු බවත් ඔහු පවසා සිටියා. පහතින් ඔහු උපුටා ගත් ලිපිය දක්වා ඇති.

              http://ravaya.lk/?p=159323

               මේ වක්‍රාකාරයෙන් රණවිරුවන්ට පහර ගැසීමක් සහ ඔවුන් අගයන්නන් නිග්ග්‍රහයට ලක් කිරීමක්. නාවික බටයෙකු කල හෝ කරන වැරද්දක් නාවික "රණවිරුවකු" කරන්නක් බවත් රණවිරුවන් අගයන්නන්, එයටම මුවා වී වැරදි කරුවන් ආරක්ෂා කිරීමට ඉදිරිපත් වීමෙන් ඔවුන් රණවිරු උන්මාදයෙන් පෙලෙන්නන් බවටත් ලියුම් කරු විසින් පූර්ව විනිශ්චයකට පැමිණ ඇති සෙයකි. එසේ නොවීනම් හිත මතාම රණවිරුවන්ට පහර ගැසීමට කරන උත්සාහයකි. එසේත් නැත්නම් තමන් අන් අයට වඩා වෙනස් බව පෙන්වීම සඳහා කරන බොළඳ උත්සාහයකි.

               ඔස්ට්‍රලියවේද රණවිරුවන් සැමරීමක් සිදු කෙරේ, ඉහත සඳහන් කල අන්දමේ නිශ්ශබ්දතාවයක් ඔස්ට්‍රලියවේදී සිදු කරන අතරතුර එසේ සිදු කරන්නන් රණවිරු උම්මත්තකයින් බව මෙම ලියුං කරු ඔවුන්ට පවසාවිද? බොහෝ විට සිදු විය හැක්කේ කීකරුව තමනුත් එම නිශ්ශබ්දතවයට සම්මබන්ද වීමයි. ඉන් පසු සිංහලයන් ඉදිරියේ සිංහ වෙස් ගෙන රණවිරුවන්ට කෘතඤ පූර්වකව කටුයුතු කිරීමේ පසුගාමී බව ගැන බණ දේශනා කරයි. 

               මේ අන් කිසිවක් නොව ගුණ මකු බවයි. තුවක්කුවක් අතට දී උඹේ ආරක්ෂාව උඹම බලාගනින් කියා උතුරට යව්වානම් කලිසමේ සුළු දිය යන්නන් වෙනුවෙන් නිර්භීතව තම ජීවිතය නොතකා සටන් කළවුන් උදෙසා යමක් කිරීම රණවිරු උන්මාදයද? ඔස්ට්‍රලියානු බටයෝ 1915 ගැලොපිලි ගොස් බ්‍රිතාන්‍ය වෙනුවෙන් සටන් වැදීම අදටත් ඔවුන් සමරයි, ශ්‍රී ලාංකිකයින්?

               හමුදාවෙන් පැන විත් මැර කම් කරන "ආමි සම්පත්ලා" ගැන කොතෙකුත් ලිපි ලියවී ඇතත් ඔවුන්ගේ පරමාර්ථය වූයේ රණවිරුවන්ට පහර ගැසීම නොවන නිසා "ආමි රණවිරු සම්පත්" යයි නොලීමට ඔවුන් වග බලා ගත්තා, රණවිරු උන්මාදයෙන් පෙලෙන්නන් විසින් නොකියවිය යුතු බවට ඔවුන් පාරම් බෑමක් කලා මතකත් නැහැ. එවන් සමාජයට වැඩදායි විවේචන සහ වාර්තා වලට කිසුදු විරොදයක් නැති බවත් කිව යුතුයි.

අපි ගුණමකුවන් නොවීමට වග බල ගනිමු.